Skip to main content

De slavernij context van Park Rusthoff

Je kan niet leven in het verleden, maar je kan wel leren van het verleden en leven in het heden, één  van de reacties na afloop van de lezing in Sassenheim.

Een aantal dames loopt al bedrijvig heen en weer om de kopjes op tafel te zetten. Tussen de vereniging van huisvrouwen loopt Thijs, ooit gewerkt in een toneelvereniging waar hij verantwoordelijk was voor licht en geluid. Als vrijwilliger heeft hij hier ook zijn plek, zoals nu om het audiovisuele in gang te zetten.

Ruim veertig dames in de leeftijd tussen 70 en 90 zitten inmiddels klaar om naar Maria te luisteren. Ze begint meteen met de vraag of er dames in de zaal zitten die iets weten van slavernij of helemaal niets. Een dame roept ‘er werd voorgelezen op school uit de Negerhut van Oom Tom’. Velen herinneren zich dat nog wel. De lezing maakt veel reacties los, zoals ‘slavernij heeft een hoop ellende met zich meegebracht. Een tijd van verovering en eeuwenlang het verkopen van slaven.

Het tweede deel van de lezing gaat over de drie wetten van de afschaffing van de slavernij en de vredesverdragen met de Marrons in Suriname. Hoe mooi is het om de Vredesverdragen met de Aukaners te zien. De eerste en de laatste pagina’s van die Vredesverdragen uit 1760 worden getoond, een eeuw voor de wettelijke afschaffing in 1860 en 1863.

Als de moderne slavernij aan bod komt reageert een dame uit de zaal en vindt het erg dat Zwarte Piet weg moet uit het Sinterklaasfeest. Er wordt goed uitgelegd dat Zwarte Piet in de tijd is veranderd. Het begon met  de onderwijzer Jan Schenkman die een nieuw element in het verhaal bracht: een hulpje. Een donkere man met kleurige kleding.

Vragen komen over wat ik van het paneel vind van de Gouden Koets. Het is ook geschiedenis roepen een paar dames. Je kan het niet wegpoetsen, je kan het als een schilderij beschouwen. Die geschiedenis gaat over het paneel aan de linkerzijde, Hulde der Koloniën, een beeltenis die nu betwist wordt. Op het paneel is te zien hoe halfnaakte inwoners van de Nederlandse koloniën (Suriname, de Nederlandse Antillen en Nederlands-Indië) op nederige wijze cadeaus aanbieden aan de Hollandse maagd. De bewoners van de koloniën knielen, de witte maagd zit op een troon. Ook Sassenheim maakt nu deel uit van het maatschappelijk debat.

In het naastgelegen Park Rusthoff is een bord geplaatst ter nagedachtenis aan alle slaven in Suriname en Guyana die ooit eigendom waren van de Charbons, een familie die op allerlei manieren verdiende aan de slavernij.  Mooi dat één van de dames dat nog naar voren bracht.

Moderne slavernij, Nederland slavernij VOC WIC

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *